Γανωτζής (Γανωτής)

Η ανάγκη για το γάνωμα των μπακιρένιων (χάλικινων) σκευών μαγειρικής (τεψά, μπρίκια, τηγάνια, τσικάλια, πηρούνια, κουτάλια, τεντζερέδων κλπ), έφερνε κατα εποχές στο χωριό τους γανωτζήδες.
Σαν εργαστήριο χρησιμοποιούσαν χαλάσματα (εγκαταλελειμένα σπίτια), όπου έστηναν τα τζιμπράγκαλά τους και ως άλλοι αλχημιστές ανάμεσα σε καπνούς και έντονες απο τις αναθυμιάσεις οσμές γάνωναν, "έντυναν" δηλαδή τα μπακίρια με καλάι (κασσίτερο).
Ακόμα θυμάμαι τις φουφούδες που με ένα φυσερό δυνάμωναν την φωτιά τους για να ζεστάνουν τα σκεύη προετοιμάζοντά τα για το γάνωμα.
Οι συμπαθείς κατα τα άλλα γανωτζήδες μας κυνηγούσαν και δεν μας άφηναν να τους πλησιάζουμε, καθώς, όπως κατάλαβα βέβαια πολύ αργότερα τα χημικά που χρησιμοποιούσαν ήταν πολύ επικίνδυνα (υδροχλωρικό οξύ και χλωριούχο αμμώνιο) και είχαν το φόβο να μην πάθουμε κανένα κακό.